Oktober 2019
“We liepen in twee maanden naar Sudan. Ik had één fles water en één kledingsetje bij me’’
Door Anouk Luers
Foto: Thomas Segers
De Eritrese Mekeret Kibreab (23) werd op haar 14e uitgehuwelijkt aan een dertigjarige vreemdeling. Ze vluchtte een dag voor haar huwelijksdag om haar ‘vrijheid en toekomst te redden’: ‘’Ik wilde iets maken van mijn leven.’’
Mekeret sloot zich aan bij zes bekenden die ook uit Eritrea weg wilden vanwege de dictatuur en de verplichte diensttijd van tien jaar. ‘’We liepen in twee maanden naar Sudan. Ik had één fles water en één kledingsetje bij me’’, vertelt Mekeret.
Opgepakt
Ze woonde ruim een jaar in Sudan, waar ze verplicht een hoofddoek op moest van de overheid en net als in Eritrea niet mocht studeren. De groep verstopte zich met meerdere illegalen in een vrachtwagen en reisde door naar Libië: ‘’Eenmaal daar werden we opgepakt omdat we geen geld hadden voor een oversteek naar Europa.’’ Twee maanden later werden ze vrijgelaten.
Na anderhalf jaar in Libië ging Mekeret, die niet kan zwemmen, via een boottocht van twee dagen naar Italië. ‘’Ik sprak geen woord Engels en kwam zonder geld moeilijk aan eten of een winterjas. Ik hield mezelf warm met gebruikte afvalzakken.’’ Met de trein reisde ze verder naar het noorden. Ze verstopte zich telkens in de toiletten tot ze in Amsterdam werd gesnapt. Mekeret vertelde met handen en voeten haar verhaal en belandde uiteindelijk in het azc in Grave. Daar deelde ze een jaar lang één kamer met zeven anderen.
Werken en studeren
In oktober 2015 kreeg Mekeret een flatje toegewezen in Oss. Sindsdien gaat het naar eigen zeggen beter met haar. Ze behaalde binnen zes maanden de inburgeringscursus, werkte drie jaar lang in de horeca om te sparen en studeerde tegelijkertijd niveau 1 van de ‘Zorg en Welzijn’-studie. ‘’Nu volg ik niveau twee en wil ik doorleren voor apothekersassistente’’, vertelt Mekeret trots.
Ook is ze al drie jaar gelukkig met haar Eritrese vriend Merhawi (25) die ze hier leerde kennen. Samen werden ze vijf maanden geleden de trotse ouders van Yoël. ‘’Hier heeft hij een goede toekomst en hoef ik hem niks te verplichten, zoals mijn ouders deden.’’ Mekeret leert haar zoontje ‘zoveel mogelijk van de Nederlandse en Eritrese cultuur en taal’. ‘’We lezen hem ’s avonds zelfs Nederlandse verhaaltjes voor. Ik ben heel trots op mezelf dat ik tot hier ben gekomen.’’
Momenteel wonen er ruim zevenhonderd vluchtelingen in Oss. In weekblad regio Oss stonden in samenwerking met Stichting Thuis in Oss, enkele nieuwkomers centraal die op hun eigen bijzondere wijze hun leven hier hebben opgebouwd. Dit artikel verscheen op woensdag 2 oktober 2019.